Historia

 

„Pięćdziesiąt lat minęło od czasu kiedy grupa myśliwych zamieszkałych w Węgorzewie i okolicznych wsiach postanowiła założyć pierwsze na terenie powiatu węgorzewskiego koło łowieckie. Na pewno mało kto może się domyśleć co było powodem, co było impulsem w tamtym czasie dla tej grupy osób do założenia Koła. Nie sama chęć polowania, gdyż polować mógł wtedy każdy, kto posiadał kartę łowiecką, wystawioną przez starostwo powiatowe oraz posiadał broń myśliwską. Karta łowiecka upoważniała do starania się o pozwolenie na posiadanie broni, a pozwolenie to wydawał – z wielkimi co prawda oporami – Wojewódzki Urząd Bezpieczeństwa Publicznego w Olsztynie.

 

Posiadanie terenów łowieckich nie było konieczne do uprawiania polowania, gdyż osoba posiadająca wspomnianą kartę łowiecką mogła uzyskać odstrzał w nadleśnictwie, czy też na terenach polnych w Państwowych Nieruchomościach Ziemskich – później zwanych PGR-ami i polować tyle dni, na ile miał pozwolenie, względnie odstrzelić tyle zwierzyny, na ile opiewał odstrzał.

 

A więc nie polowanie było impulsem do założenia Koła. Powodem rzeczywistym, który skłonił nas do założenia Koła było szalejące kłusownictwo. Na tych terenach, niemal w każdym poniemieckim domu, lub co drugi dom posiadał broń myśliwską, lub nawet bojową, z której wieczorami, czy nad ranem, kłusownik w lesie, czy na polach strzelał co popadło, dzika, jelenia, sarnę, czy zająca, nie zwracając uwagi na okresy ochronne. Do rozpaczy doprowadził mnie pewien osobnik, mój pacjent, który w podzięce za udzieloną mu pomoc lekarską przyniósł mi strzeloną w maju sarnę. Nie wiedział, że byłem zapalonym myśliwym, a w gabinecie lekarskim nie wisiały jeszcze trofea łowieckie. Oczywiście sarny nie przyjąłem, a przy tym dałem mu odpowiednią słowną reprymendę za czyn, który popełnił. Nielegalne posiadanie broni było karane surowo przez Służbę Bezpieczeństwa, ale wykrywanie tej broni nie było sprawą łatwą. Tu potrzebne było społeczne zaangażowanie ludzi, którym dobro łowiectwa głęboko leżało na sercu. I to skłoniło tę grupę myśliwych do założenia Koła Łowieckiego, którego celem było nie tylko uprawianie polowania, ale w pierwszym rzędzie ochrona zwierzyny, walka z szalejącym kłusownictwem. Wychodziliśmy z założenia, że każdemu z członków Koła będzie zależało na wyławianiu kłusowników strzelających do zwierzyny na wydzierżawionych przez Koło terenach.

I tak we wrześniu 1946 roku doszło do spotkania sporej grupy mieszkańców miasta i okolicznych wsi, które miało na celu przedyskutowanie spraw łowieckich. Zebranie odbyło się w prywatnym, obszernym mieszkaniu Kol. Judziewicza Stanisława. Dyskutowano gorąco. Nie wszyscy obecni na zebraniu zgodzili się na członkostwo, zwłaszcza po gorliwej dyskusji i wyjaśnieniu, że myśliwy, członek założonego Koła także nie będzie mógł polować w lasach bez uzyskania odstrzału w Nadleśnictwie, nie będzie mógł polować na zwierzynę polną, na zwierzynę wodną na terenach wydzierżawionych przez Koło bez pozwolenia Łowczego Koła, itd.

 

Ci mieszkańcy opuścili dość szybko zebranie, a pozostali w liczbie dwunastu postanowili założyć Koło Łowieckie i nazwać go „Cyranka”, ku czci ogromnej ilości cyranek okupujących jeziora i bagna. Dwunastkę tą stanowili: Błaszczak Marcin, Osiński Jan, Górski Wacław, Bohdanowicz Antoni, Płaza Józef, Judziewicz Stanisław, Jankowski Alfons, Kołos Wiktor, Grabarczyk Czesław, Młot Jan, Klamer Józef, Ks. Masłowski Nikodem. Z grupy tej wyłoniono Zarząd w osobach: Błaszczak Marcin – prezes, Osiński Jan – łowczy, Bohdanowicz Antoni – skarbnik, Judziewicz Stanisław – sekretarz.

 

Na wyłonionym Zarządzie spoczywał obowiązek opracowania statusu Koła, zarejestrowanie go w Starostwie Powiatowym w Węgorzewie i w Polskim Związku Łowieckim, uzyskanie dla każdego członka Koła karty łowieckie, pomoc przy uzyskaniu pozwolenia na broń i wydzierżawienie terenów łowieckich, zwanych później obwodami łowieckimi. Wtedy każda gmina była obwodem łowieckim, a gmin w powiecie było dziewięć. Wydzierżawiliśmy je wszystkie. W obwody nie wchodziły lasy państwowe i ziemie Państwowych Nieruchomości Ziemskich, które później przemianowano na Państwowe Gospodarstwa Rolne. Na tych terenach mogliśmy polować zbiorowo, po uzyskaniu pozwolenia w Nadleśnictwie i wspomnianych Nieruchomościach Ziemskich. I tak rozpoczęła się działalność pierwszego Koła Łowieckiego…

 

Założenia nasze były słuszne. Kłusownicy musieli ograniczyć w znacznym stopniu swój proceder, zdając sobie sprawę, że teraz ścigają ich nie tylko urzędowe organy ścigania ze względu na nielegalne posiadanie broni, ale i członkowie Koła ze względu na skłusowaną zwierzynę.

Koło szybko się rozwijało, zapisywali się nowi członkowie. Uzyskanie członkostwa wymagało zdania egzaminu łowieckiego. Było to o tyle ułatwione, że tak kursy z zakresu łowiectwa, jak też i egzaminy przeprowadzała komisja łowiecka na szczeblu powiatu. W skład komisji egzaminacyjnej wchodzili trzej myśliwi wyznaczeni przez Polski Związek Łowiecki. Byli też Koledzy: Osiński Jan – łowczy powiatowy, Błaszczak Marcin – podłowczy powiatowy i Płaza Józef – członek. Egzaminowaniu podlegali wszyscy, nawet sami założyciele Koła, z wyjątkiem egzaminatorów, którzy mieli jeszcze przedwojenne doświadczenie z zakresu spraw łowieckich.

 

Koło „Cyranka” rozwijało się szybko, przybywała spora ilość członków. Ze względu na bezpieczeństwo na polowaniach i ze względu na zagrażające niebezpieczeństwo zabrania nam części obwodów łowieckich, wyłoniła się konieczność podziału Koła. Koło podzieliło się na dwa koła, które zarządzeniem władz administracyjnych przybrały nazwy według numerów. Koło Nr 1, Koło Nr 2. W niedługim czasie, po przybyciu do Węgorzewa jednostki wojskowej, myśliwi tej jednostki utworzyli nowe, trzecie koło o nazwie Koło Łowieckie Nr 3.

 

Koło Łowieckie Nr 1 pierwsze, gdy tylko władza administracyjna pozwoliła, wróciła do starej nazwy „Cyranka”, Koło Nr 2 przybrało nazwę Koło Łowieckie „Mazury”, a Koło Łowieckie Nr 3 – Koło Łowieckie „Żbik”.

 

Koła te działają zgodnie, nigdy nie było między nami nieporozumień, zgrzytów, a nawet przez kilka kolejnych lat uroczystości Hubertowskie jako Powiatowa Rada Łowiecka obchodziliśmy wspólnie, tak w lasach na polowaniu jak i przy biesiadnym stole. W czasie działania Powiatowej Rady Łowieckiej, której od powstania aż do jej likwidacji przewodniczyłem stwierdziłem, że każde Koło wnosiło istotny wkład w rozwój łowiectwa w naszym regionie…”

 

ze wspomnień spisanych przez

dra Marcina Błaszczaka

pioniera łowiectwa na ziemi węgorzewskiej

założyciela K.Ł. „Mazury” w Węgorzewie

 

Tak w skrócie wyglądały początki łowiectwa na ziemi węgorzewskiej. Jak to opisał Kol. Marcin Błaszczak, napływ nowych członków, jak też wytyczne pokontrolne Starszego Instruktora Mazurskiej Wojewódzkiej Rady Łowieckiej w Olsztynie Kol. Karola Paulusa spowodowały, iż w dniu 16 lutego 1957 roku, na wspólnym posiedzeniu Zarządu Koła Łowieckiego Nr 1 „Cyranka” w Węgorzewie w składzie: Koronowski Marian – prezes, Kołos Wiktor – łowczy, Stomma Zenon – sekretarz, Płaza Józef – skarbnik, Grabarczyk Tadeusz – członek Zarządu i Komisji Rewizyjnej w składzie: Błaszczak Marcin, Kubajka Stefan, Kopczyński Wacław „...postanowiono podzielić Koło Nr 1 na dwa, z tym, że organizatorami jednego koła wytypowano Kol. Kołosa Wiktora przydzielając mu obwody łowieckie Nr 5, 10 i 19, drugim organizatorem wyznaczono Kol. Stommę Zenona przydzielając mu tereny obwodów Nr 4, 15 i 18. Organizatorów upoważniono do dobierania sobie Kolegów do Koła według ich uznania. Niezależnie od tego postanowiono wyznaczyć termin Walnego Zebrania w sprawie podziału Koła na dzień 10 marca 1957 roku...” (oryginalny zapis pochodzi z „Książki Protokółów Posiedzeń Zarządu Koła Myśliwskiego „Cyranka” w Węgorzewie - założonej dnia 12 września 1950 r.”).

 

Zarząd, powstałego w dniu 10 marca 1957 roku Koła Łowieckiego Nr 2 w Węgorzewie pierwsze posiedzenie, w składzie: Koronowski Marian – prezes, Błaszczak Marcin – łowczy, Stomma Zenon – sekretarz i Woynarowski Leonard – skarbnik odbył w dniu 11 maja 1957 roku. Wspomnieć należy, iż Przewodniczącym Komisji Rewizyjnej obrano Kol. Bielskiego Mirosława, a Koło gospodarowało na trzech obwodach. W porządku obrad pierwszego posiedzenia Zarządu Koła było m.in. rozpatrzenie i zatwierdzenie budżetu, który opiewał wówczas na sumę 1.476 złotych i 70 groszy. Podjęto również uchwały w sprawie prowadzenie ksiąg kasowych i ewidencji wpłacanych składek, jak również rozpatrzono podania kolejnych osób chętnych do członkostwa w nowo powstałym Kole.

 

Sprawozdawczo – wyborcze Walne Zgromadzenie Koła, które odbyło się dnia 22 marca 1958 roku skład Zarządu pozostawiło bez zmian, podobnie, jak zebranie sprawozdawczo – wyborcze z dnia 25 kwietnia 1959 roku. Ale już w 1960 roku Zarząd pracował w składzie: Błaszczak Marcin – przewodniczący, Woynarowski Leonard – łowczy, Stomma Zenon – sekretarz, Żołnierowicz Michał – skarbnik, gospodarując na czterech obwodach łowieckich. Gospodarując na znacznym obszarze, Zarząd bacznie rozważał plany pozyskania zwierzyny. Kierując się danymi z inwentaryzacji, w sezonie łowieckim 1960/1961 zaplanowano m.in. strzelenie 280 zajęcy, z czego w obwodzie nr 3 – 45 szt., w obwodzie nr 4 – 90 szt., w obwodzie nr 15 – 65 szt. i w obwodzie nr 18 – 80 szt.

 

W okresie późniejszym – o czym wspomniano – Koło Łowieckie Nr 2 w Węgorzewie zmieniło nazwę na Koło Łowieckie „Mazury” w Węgorzewie, która to nazwa obowiązuje do dnia dzisiejszego.

 

W dniu 29 marca 1962 roku, Zarząd Koła odbył pierwsze swoje posiedzenie w zmienionym składzie, tj.: Żołnierowicz Michał – prezes, Woynarowski Leonard – łowczy, Czapski Andrzej – skarbnik i Słoboda Władysław – sekretarz. Kolejna zmiana składu Zarządu nastąpiła na Walnym Zgromadzeniu Koła w dniu 18 kwietnia 1964 roku. Do jego składu weszli: Czapski Andrzej – prezes, Żołnierowicz Michał – łowczy, Stomma Zenon – skarbnik i Słoboda Władysław – sekretarz. W 1965 roku Koło liczyło 20 członków, w dalszym ciągu gospodarując na czterech obwodach. W tym też roku, w dniu 3 października ukonstytuował się nowy Zarząd w składzie: Czapski Andrzej – prezes, Żołnierowicz Michał – łowczy, Fludziński Ryszard – skarbnik i Olszewski Henryk– sekretarz. Liczące 21 członków Koło, na posiedzeniu Walnego Zgromadzenia w dniu 15 kwietnia 1965 roku przeprowadziło ponowny wybór Zarządu, jednak jego skład pozostał niezmienny. Przedstawione wówczas przez Zarząd sprawozdanie zawierało również informacje o planie pozyskania zwierzyny i jego wykonaniu. Wynikało z niego m.in., że do odstrzału zaplanowano 11 rogaczy, 8 warchlaków i 8 dzików starszych, 22 lisy i 540 zajęcy, a wykonanie wyglądało odpowiednio: rogacz – 1, warchlaki – 4, dziki starsze – 3, 2 lisy i 244 zające. Sprawozdawczo-wyborcze Walne Zgromadzenie Koła Łowieckiego Nr 2 w Węgorzewie, na posiedzeniu w dniu 25 kwietnia 1967 roku wybrało następujących Kolegów do Zarządu: Stomma Zenon – prezes, Żołnierowicz Michał – łowczy, Kozłowski Jerzy – skarbnik i Fludziński Michał – sekretarz. Od 1968 roku, a dokładnie od 27 stycznia Zarząd pracował w rozszerzonym – o podłowczego – składzie, którym został Kol. Macewicz Józef, by w 1969 roku ponownie zmienić jego skład w oparciu o osoby: Stomma Zenon – prezes, Czapski Andrzej – łowczy, Macewicz Józef – podłowczy, Kozłowski Jerzy – skarbnik i Fludziński Michał – sekretarz. Kolejna zmiana składu Zarządu nastąpiła w 1973 roku. W jego szeregach znaleźli się: Błaszczak Marcin – przewodniczący, Czapski Andrzej – łowczy, Macewicz Józef – podłowczy, Słoninko Stanisław – skarbnik, Woynarowski Stanisław – sekretarz. W kwietniu 1974 roku do jego składu dołączył Murawski Ryszard, który w następnym roku został łowczym Koła. Od 1977 roku Zarząd pracował już w składzie: Błaszczak Marcin – przewodniczący, Murawski Ryszard – łowczy, Macewicz Józef – podłowczy, Słoninko Stanisław – skarbnik, Słoboda Lech – sekretarz, a od 1981 roku w składzie: Sulewski Henryk – przewodniczący, Murawski Ryszard – łowczy, Macewicz Józef – podłowczy, Słoboda Leszek – skarbnik, Kuchciński Eugeniusz – sekretarz. Po czteroletniej kadencji, Kuchciński Eugeniusz został prezesem, Piłat Stanisław – skarbnikiem, a Słoninko Stanisław – sekretarzem. Na swoich funkcjach pozostali Murawski Ryszard i Macewicz Józef. W 1989 roku Walne Zgromadzenie ukonstytuowało Zarząd w składzie: Konopiński Mirosław – prezes, Murawski Ryszard – łowczy, Zouner Zenon – skarbnik, Kobordo Andrzej – sekretarz. Kontynuując historię składu Zarządu Koła należy wspomnieć, że w 1993 roku Walne Zgromadzenie nie zmieniło jego składu, by w 1997 roku – po jego rozszerzeniu o funkcję podłowczego – zatwierdzić Kol. Piłata Stanisława na jego przewodniczącego oraz Zounera Zenona na łowczego, Litwinienko Jerzego na podłowczego, Zakrzewskiego Kazimierza na skarbnika i Iwiczuka Ryszarda na sekretarza.

 

Zmiana statutu Polskiego Związku Łowieckiego wymogła przeprowadzenie kolejnych wyborów Zarządu w 2000 roku. Wówczas – na pięcioletnią już kadencję – wybrano następujące osoby: Zouner Zenon – prezes, Kobordo Andrzej – łowczy, Zakrzewski Kazimierz – skarbnik, Bejnarowicz Norbert – sekretarz. Rok później dokonano zmiany osoby piastującej funkcję prezesa, wybierając Kol. Litwinienko Jerzego. Zgodnie ze Statutem PZŁ, w 2005 roku odbyło się Walne Zgromadzenie Koła Łowieckiego „Mazury” w Węgorzewie, podczas którego jego skład pozostał niezmienny, rozszerzając go jednak o Kol. Treszczyńskiego Michała, jako członka Zarządu, by rok później dokonać ostatniej zmiany – łowczego. Wówczas z funkcji tej ustąpił Kol. Kobordo Andrzej, a zastąpił go Kol. Juchniewicz Jarosław. W tym również roku Walne Zgromadzenie zatwierdziło logo Koła oraz podjęło uchwałę o nadaniu honorowego członkostwa naszego Koła, jego założycielowi i długoletniemu członkowi Kol. Józefowi Macewicz.

 

Przez ponad pięćdziesiąt lat istnienia Koła Łowieckiego „Mazury” w Węgorzewie, jego członkami w większości byli i są mieszkańcy powiatu węgorzewskiego, wśród których można byłoby wymienić lekarzy, weterynarzy, leśników, nauczycieli, pracowników samorządowych, żołnierzy, funkcjonariuszy Policji i Straży Granicznej, rolników, prywatnych przedsiębiorców, jego członkowie piastowali m.in. funkcje: Naczelnika Miasta i Gminy Węgorzewo, Burmistrza Węgorzewa, Starosty Węgorzewskiego. W 2000 roku Koło zaczęło się rozszerzać o myśliwych z innych okręgów.

Wśród myśliwych, członków Koła i jego założycieli, którzy odeszli „do krainy wiecznych łowów” z należnym szacunkiem wymienia się Augustajtysa Zenona, Błaszczaka Marcina, Bratczykowa Teodora, Dadeło Waldemara, Dutkowskiego Jana, Dźwinela Antoniego, Głuchowskiego Zbigniewa, Heigelmana Jana, Jodko Piotra, Karkuta Michała, Kirkuć Zefiryna, Kozłowskiego Jerzego, Kuchcińskiego Eugeniusza, Macewicza Józefa, Michałowskiego Józefa, Mińczuka Jana, Murawskiego Henryka, Narbutowicza Andrzeja, Pietkiewicza Eugeniusza, Preniasza Zdzisława, Słobodę Władysława, Stachurskiego Tadeusza, Stasiaka Stanisława, Stommę Zenon, Woynarowskiego Leonard, Żołnierowicza Michała.

 

W 2007 roku Koło obchodziło jubileusz 50-lecia swojego istnienia. Z tej okazji nadano mu sztandar, odznaczając jednocześnie Złotym Medalem Zasługi Łowieckiej. Uroczystość z tej okazji zorganizowano w dniu 19 maja 2007 roku. Rozpoczęła się ona od Mszy Świętej w intencji Koła, która odprawiona została w Kościele Parafialnym w Kutach położonym na terenie dzierżawionego leśnego obwodu łowieckiego nr 63. Msza, w intencji członków Koła Łowieckiego „Mazury” w Węgorzewie celebrowana była przez Ks. Huberta Tryka (myśliwego i członka PZŁ). Dalsze uroczystości odbywały się pod wiatą myśliwską „Zaścianek” należącą do Koła. Podczas wspaniałego, słonecznego i ciepłego popołudnia odczytano okolicznościowy referat dotyczący historii i życia codziennego K.Ł. Mazury”, oddano salwę honorową ku pamięci zmarłych Kolegów, członków Koła. Akt Nadania Sztandaru odczytał i wręczył Kol. Józef Bućwiński – Przewodniczący Okręgowej Rady Łowieckiej PZŁ w Suwałkach, a Kol. Mirosław Konopiński – Przewodniczący Komitetu Honorowego Nadania Sztandaru dla K.Ł. „Mazury” w Węgorzewie – były wieloletni Przewodniczący Zarządu tego Koła – po wbiciu symbolicznych gwoździ przez fundatorów, wręczył sztandar Prezesowi Zarządu. W trakcie uroczystości, członkom Koła wręczono medale za zasługi łowieckie nadane przez Kapitułę Odznaczeń Łowieckich w latach 2006 – 2007. W uroczystości, poza w/w osobami uczestniczyli przedstawiciele gmin powiatu węgorzewskiego oraz grono znamienitych gości, z którymi na co dzień Koło współpracuje, w tym Kol. Krzysztof Wyrobek – Nadleśniczy Nadleśnictwa Borki w Kruklankach, Pani Justyna Żołnierowicz-Jewuła – Dyrektor Muzeum Kultury Ludowej w Węgorzewie, Kol. Witold Słowikowski – Dyrektor Regionalny „Hunter-Wild”. Wśród gości znaleźli się również Koledzy z zaprzyjaźnionych – Węgorzewskich Kół Łowieckich. Myśliwską oprawę muzyczną podczas całej uroczystości zapewnili sygnaliści z Węgorzewskiego Zespołu Sygnalistów Myśliwskich „Mazury” pod batutą Krzysztofa Bielaszki.

 

Przez 52 lata, nadrzędnym celem K.Ł. „Mazury” w Węgorzewie jest prowadzenie gospodarki łowieckiej w zgodzie i z troską o ochronę środowiska naturalnego i przyrody, rozwój i ochrona populacji zwierząt łownych, hodowla zwierzyny, zwłaszcza występującej tu zwierzyny grubej, którą stanowi łoś, jeleń, dzik i sarna, walka z kłusownictwem. To również pielęgnowanie tradycji i zwyczajów łowieckich. Nie bez znaczenia dla Koła jest współpraca z Nadleśnictwem Borki, miejscowymi koła łowieckimi „Cyranką” i „Żbikiem”, administracją samorządową gmin Budry, Pozezdrze i Węgorzewo.

 

W uznaniu zasług w działalności na rzecz polskiego łowiectwa, członkowie Koła Łowieckiego "Mazury" w Węgorzewie otrzymali następujące odznaczenia:

Złoty Medal Zasługi Łowieckiej: Czapski Andrzej, Murawski Ryszard.

 

Srebrny Medal Zasługi Łowieckiej: Piłat Stanisław, Senderak Kazimierz, Słoninko Stanisław, Sulewski Henryk, Zakrzewski Kazimierz.

 

Brązowy Medal Zasługi Łowieckiej: Bejnarowicz Norbert, Feszak Jan, Iwiczuk Stanisław Ryszard, Jodko Jan, Juchniewicz Jarosław, Karwacki Edward, Kobordo Andrzej, Konopiński Mirosław, Litwinienko Jerzy, Mackiewicz Witold, Milinkiewicz Władysław, Mińczuk Wincenty, Murawski Henryk, Nardowski Reneusz, Nawojczyk Stanisław, Słoboda Lech, Stanecki Leszek, Treszczyński Michał, Zouner Zenon.

 

Medal Św. Huberta: Litwinienko Jerzy.

 

Odznaka 50 lat członkostwa w PZŁ: Macewicz Józef.

Według stanu na dzień 1 stycznia 2009 roku K.Ł. „Mazury” w Węgorzewie liczyło 78 członków, w tym jeden to członek nie macierzysty. Spośród nich 50 posiadało uprawnienia selekcjonera samców zwierzyny płowej. Każdego roku w Kole staż łowiecki odbywa średnio dwóch kandydatów. 

Powierzchnia dzierżawionych przez Koło czterech obwodów łowieckich, na których prowadzona jest gospodarka łowiecka wynosi 25.910 ha, w tym obwodów leśnych 5.670 ha, część obejmuje również jezioro Mamry. Wszystkie obwody położone są na terenie Nadleśnictwa Borki z siedzibą w Kruklankach. Pracę w obwodach łowieckich realizują przydzieleni do nich myśliwi, którymi kierują Gospodarze obwodów, tj. Jodko Jan – obwód nr 9, Tryk Cezary – obwód nr 10, Roczniak Adam – obwód nr 38, Karwacki Edward – obwód nr 63.

 

Realizując zadania w zakresie gospodarki łowieckiej Koło przykłada dużą wagę do zagospodarowania poletek łowieckich oraz gromadzenia własnej paszy na dokarmianie zwierzyny. Łączna powierzchnia uprawianego areału wynosi ok. 40 ha, z czego część uwzględniana jest przy dopłatach bezpośrednich otrzymywanych ze środków Unii Europejskiej. Część obsianych zbożami pól stanowi tzw. poletka zaporowe. Z pozostałych, zbierany plon stanowi uzupełnianie karmy zimowej. Średnio, w sezonie łowieckim na dokarmianie zwierzyny wydatkowana jest kwota około dziesięciu tys. złotych. 

 

Koło ponosi również koszty odszkodowań za szkody w uprawach i płodach rolnych spowodowanych przez zwierzynę.

 

Średnio w sezonie pozyskiwanych jest ponad dwieście dzików, kilka jeleni, kilkadziesiąt saren, lisy, jenoty i inne drapieżniki, jak też kaczki, gęsi i pozostałe, występujące na terenie dzierżawionych obwodów ptactwo łowne. Członkowie Koła pochwalić się mogą szeregiem trofeów medalowych, wśród których przeważają poroża rogaczy i oręża dzików, ale również wieńce jeleni, których z roku na rok pozyskiwanych jest coraz więcej. Do niedawna wśród pozyskiwanej zwierzyny grubej znajdował się łoś, objęty obecnie moratorium.

 

Na co dzień Koło współpracuje z Firmą „Hunter-Wild” skupującą tusze strzelonej zwierzyny.

 

W 2002 roku Walne Zgromadzenie na wniosek Zarządu Koła zaakceptowało projekt budowy wiaty myśliwskiej. Przy zaangażowaniu i pracy członków Koła, w tymże roku została ona zbudowana, a przez kolejne dwa lata była modernizowana i rozbudowywana, w tym o część kuchenną, umieszczone centralnie palenisko z grillem, ogrodzenie. To tam odbywają się uroczystości organizowane przez Koło. Na bieżąco korzystają z niej myśliwi, przyjeżdżając tam z rodzinami, rozkoszując się urokami tego pięknego i urokliwego miejsca.

 

Realizując swoje zadania, Koło od czterech lat, współpracując z Węgorzewskimi Kołami Łowieckim, Zarządem Okręgowym PZŁ w Suwałkach i Muzeum Kultury Ludowej w Węgorzewie jest współorganizatorem Węgorzewskiego Festiwalu Kultury Łowieckiej, który organizowany jest latem w centrum Węgorzewa. W ramach festiwalu odbywa się Konkurs Sygnalistów Myśliwskich Krainy Wielkich Jezior Mazurski, Turniej Mazurski w Strzelaniach Myśliwskich, Kiermasz Zdrowej Żywności i Artykułów Łowieckich, pokaz psów ras myśliwskich, przegląd filmów przyrodniczo-łowieckich, prezentowana jest wystawa i pokaz trofeów myśliwskich.

 

Tak w skrócie wygląda historia i życie codzienne „Mazur” z Węgorzewa. Realia i zmiany życia codziennego obligują do dalszego racjonalnego gospodarowania zasobami zwierzyny i prowadzenia działalności statutowej. Nie można pomijać jakichkolwiek inicjatyw, które choćby w najmniejszym procencie przyczyniają się do rozwoju polskiego łowiectwa i działają na rzecz dobrego imienia Koła Łowieckiego „Mazury” w Węgorzewie i Polskiego Związku Łowieckiego.  

 

                                                                                                             Opracowanie:

Norbert Bejnarowicz 

Sekretarz K.Ł. „Mazury” w Węgorzewie

 

 

Węgorzewo, dn. 24.III.2009 r.